ikinin şerefine

iki türlü nefes var bende
iki farklı matemden oluşan
iki çeşit ruh sarar gölgemi
iki güne uyanırım aynı güneşin tepesinde
iki çukur açılır kuşluk vakti melteminde
iki sessiz sanrı yankılanır gözlerimden
iki sevimsiz hayal kesişir gökyüzünde
iki büklüm olur rüzgarlar o vakit
iki cins ızdırap sızar ellerime
iki türlü nefes var bende
ikisi bir araya gelse bir adama yetmez
iki tutam heves kalır geriye 
iki asırdır derlenen bütün o çaresiz hecelerden
iki ayrı kırağı çöreklenir o vakit
iki çelimsiz mecal üzerine
iki sahipsiz perde daha eklenir
iki penceresiz hapishaneye
iki var oluş sonsuz yokluğun içine doğar
iki meftun hücrenin rutubetli köşesinde 
iki dirhem maziye muhatap eylenen
iki atımlık can kaldı bende can
ikisi aynı anda atsa bir sevmeye yetmez