san

gel 
ikimize de yer var aslında
sekadan körfeze bakalım
martıları umursamayalım birlikte
iste, o bankta yaşlanalım
ikimize de yer var aslında
bir sigara daha yakalım
hatıramda kalan o masada
beyaz bir kağıdı beyaz kalemlerle boyayalım
ikimize de yer var aslında
rengarenk bir şemsiyeyi paylaşalım
adını bilemeyeceğimiz bir sokakta
acelesi olmayan bir yağmura yakalandığımızda
ne zaman yaz gelecek diye hayıflanalım
ikimize de yer var aslında
mesafelere rağmen aynı şehirde yaşayalım
gerekirse bütün umutlarımızı harcayalım
hatta bir rüzgar bulalım, ona sarılalım
ikimize de yer var aslında
kimi kimsesi olmayan bir ağacın altında
ya da kırık dökük bir çeşme başında 
belki kalabalıkların tam ortasında
sadece farkına varalım

vaki

alışmak çok acayip bir şey. maruz bırakılan herhangi şeyi tam tersi istikamete çevirme kabiliyetine sahip. varlığına alışılan şeyin yavaşça ve sinsice yok olması gibi. ya da. yokluğuna alışılan şeyin yine son derece sinsi şekilde var olmaya yeltenmesi. yokluk nasıl var edilir diye bir şey sorsalar. ki soran da oluyor. mazinin. geleceğin. hayallerin. heveslerin. acıların. ya da daha somut şeylerin değil de fikrin meze edildiği sofralarda. alışın diyorum. yokluğa. böylelikle var olacak. daha görünür. daha hissedilebilir. ve hatta daha sevilebilir şekilde çıkacak karşınıza. inanmıyorsanız. inanmayın. şu ana kadar inandığınız şeyler yeter bence. inanmıyorsanız bana. inandıklarınızı gözden geçirin. daha sıkı sarılın inançlarınıza. bana inanmaktansa. kır papatyalarının cemre ile olan ilişkisini tekrar düşünün. emin olmasam da. daha faydalı olabilir. en azından papatyalara. 

köşe başlarının iki düzlemi birbirine bağlamaktan öte görevlerinin olması gibi. ya da işte. büfelere ev sahipliği yapmasının saçmalığındaki acımtırak tutsaklık gibi. baktığımız yere göre değişebilecek keyfiyetlerin sonsuz sahipleniciliği. üstelik. bir köşe başının mevcudiyeti uzaktan bakarak anlaşılmaz. herhangi köşenin başında bir süre nefes almak gerek. hatta. bir köşe başının çekilebilir onlarca fotoğrafı olabilir. ki fotoğrafı çekilemeyecek onlarca köşe başı da olabilir. mesele işte. bu ikisini aynı anda barındıran. tek bir köşe başı ile karşılaşabilmekte. zaten. marifet karşılaşmakta olsaydı. o kadar da marifet olmazdı. karşılaştıklarımızı fark edebildiğimiz. karşılaşmadıklarımızı da tasnif edebildiğimiz ölçüde varız. ve bu varlık öyle bir tane ki. alışmak suretiyle yok olmaktan çok artarak iki. üç. bilmem kaç varlığa yükselebilir. 

sevmek. kişinin kendisini nesneleştirmesinden başka bir şey değil. iradenin teslimiyeti. mahkumiyet. muhtaçlık. ve sahici bir mutlakiyet. öte yandan. kişi nesneye dönüştükçe. karşısına çıkanları özneleştirme gayretine giriyor. yoksa hayat da denilen cümle eksik kalır. kimin ne yaptığını belirlemek zorlaşır. işte bu da. özne olmakla alakası olmayan tümleçlerin. hak etmediği ögeler seviyesine çıkmasına olanak tanır. sonrası silgi arayışı. üst karalayış. kağıt buruşturuş. bir yığın mesnetsiz ve yarım yamalak cümlenin doğumu. bunca ifadesizliğin arasında. kaybolan özneler var. sıra gelmeyen nesneler. belirtilmekten rahatsız. belirsizlikten bezgin. kılcal sancıların bir sinir ucuna denk gelmesi. üst üste dizili kitapların. tozlanmaya başlaması. 

saklı

bir süre uzaklarda yaşadım. kendime yakın olsam da. yaşamak istediğim yerlere hep uzaktaydım. istediklerim ile kendim arasına mesafe koymaya. sanırım daha on sekizimde başladım. sonunda. ben de başardım. yaşamak istediğim yerin tam ortasındayım. ulaşılan her istek gibi. her geçen gün daha da gereksiz gözükmeye başladı. yaşamak değil. yaşam alanları da değil. istemek. kesinlikle. isteklerin önemi uzaklığında saklı. yaklaştıkça. zihin aydınlanıyor sanki. daha net görebiliyorsun. aslında ile başlayan cümleler sarıyor etrafı. aslında. aslında demek bu kadar kolay olmamalı. ama insan işte. hikmeti kendinden bilip de. aslında demeden duramıyor yerinde. kendi aklına yapılan en büyük ihanet belki de. ortada bir hakikat varsa. ona tatmadan da ulaşabilmeli. yoksa. aklın aslı nerede kalıyor. aslında işte. aslını bilmediğimizden. ve bilemeyeceğimizden. her şey bir miktar da olsa. mümkün gözüküyor. öte yandan. aslını bildiğimizi sandığımızdan. bu olasılıkların tamamı. daha teşebbüs aşamasında. kendi kaderine terk ediliyor. 

bir süre işte. uzaklar dediysem. göreceli elbette. orası da uzak mı. ben nerelerde yaşadım denilebilecek seviyede. bir yerde yaşamaya karar vermeden önce. babamın evine ne sürede ulaşabileceğimi hesaplarım. belki de bundandır. asla ve asla yeterince uzaklaşamadım. hem bazı mevkilerden. hem de kendimden. keşke. dönüp dolaşıp da başladığımız yere dönmek diye bir şey hiç olmasa. sürekli ilerleyelim. dünya düz olsa. bittiği yerde. bıraksak. en azından. bir şeyi de neticelendirmiş olurduk. çok mu. az mı. ya da önemli mi. onu da bilemedim şimdi. 

belki de. uzak ile yakının arasındayım. yine de orada değilim. orası dediysem. bilmediğimden. yoksa neden bu kadar zamire muhtaç olayım. daha da genişletebilirsek. aslında. mesafeye dair bütün sıfatlar. zarflar. özünde zamir. belki de göreceliğinden aldığı kuvvetle. aniden zamire dönüşebiliyor. öte yandan. mesafede dediğin hissedilebilir olmalı. yoksa o da. diğer birçokları gibi. son derece anlamsız. hatta. yaklaştıkça uzaklaşmak diye bir şeyin varlığı. rahatsız edici olsa da. kaçınılamaz gibi de. insan. istediği şeye ya da yere. yahut kişiye yaklaştıkça. aslında. isteklerinden uzaklaşıyor. hareket etmenin içerisine gizli bu paradoksu yaşamanın ötesinde gidecek bir yerin olmayışı. ruhları uzayda sıkıştırmaya yetiyor. ne kadar da bunaltıcı. hareket etmek. zihinde derlenip. eyleme dökülse bile. bu böyle. 

akşam

yine açık unutmuşum kapıyı. hafifçe iteledim. kedi gibi de beklemiş beni. açık unutmasana lan beni diyor içinden. evini ayırayım bırak da geri kalan dünyadan. takma bunları diyerek kapattım. bir ara istediğin kadar kapalı kalacaksın diye söz verdim hatta. yoksa küser. bilirim. nazlıdır kapım. neyse. daha da canımı sıkan bir şeyi fark etmem çok uzun sürmedi. açık dış ve balkon kapıları sayesinde ev havalanmış. yeterince sigara kokusu alamadım girdiğimde. kül tablasına yaklaşmak bile kar etmedi. hemen iki sigara yaktım tütsü niyetine. yüzüm gülmeye başladı. aniden. çantamı koymak için her zamankinden farklı bir yer aradım. bulamadım. evim küçük benim. gönlümüz geniş olsun o vakit. herkese ayırabileceğimiz farklı bir köşesi bulunan gönlü de kim neylesin. derken gülme miktarım azaldı. üçüncü bir sigara yaktım. çaresizliğin tütüne. kağıda. ateşe ve dumana bürünmüş haliydi adeta. karanlıkta. ne uğruna tükendiği belli olmayan üç sigara. ben. kim bilir kaç gün önceki konumuna dönmek durumunda kalan çantam. benden daha mutlu olduğuna emin olduğum kapım. öylece kaldık bir süre. ve sonra ışıklar yandı. dumanların varlığı anlam kazandı. keşke bu denli kolay olsa dedim. görünmek suretiyle anlam kazanmak. alelade bir ampul marifetiyle görünebilmek. ve tek bir hareketle. bunların hepsinin mümkün kılınabilmesi. 

üstümü çıkarmamaya karar verdim. yeteri kadar kirlenmedi sanki. modern zamanlarda nezakete yönelik beklentilerin samimiyetsizliği sardı etrafı. her yer makine gibi geldi. sesleri dinledim bir süre de. başka dinleyecek bir şey varmışçasına. seslerin dinlenildiğinden bahis açılması sürekli. daha da samimiyetsiz geldi. samimi bir şeyler aradım. bulamadım. yeteri kadar samimi değilim sanırım. 

buna bir ara devam edeyim diyorum içimden. ancak kendime bile.  ne kadar doğru söyleyebildiğim meçhul. insan. her halükarda aynı oranda yalan söylüyor. kendini kandırmak istemeyen kişi. kendisiyle az konuşmalı. başkalarını kandırmak istemeyen kişi. başkalarıyla. yalansız. dolansız. samimi bir hayat murat eden biri varsa. hiç konuşmamalı. herkesin aşırı konuştuğunu düşünürsek. herkesin ne kadar samimiyetsiz ve samimi olmakla ilgili son derece dertsiz olduğu apaçık. siyah işte. samimiyetsizliğin turnusolu olsa. her yer inanılmaz zifir. 

güzel şarkılar dinleyelim o vakit. kuşlar dans etsin göllerle. şenlensin ortalık. otoban kenarlarında çiçekler açsın. tabelalardaki fosfor miktarı artsın. kırmızı ışık süreleri azalsın. şehirler küçülsün mesela. iddialar azalsın. maden sularını açmak daha kolay olsun. bir kış gecesi. bir kompartmanda. uzunca bir yolda giderken mesela. hiç kimsenin üşümediğine emin olarak uyuyabilelim. sabah sabah yediğimiz simit boğazımızda düğümlenmesin. öğle yürüyüşlerimize akasyalar eşlik etsin. iğde kokuları da olsun hatta. 

ya da neyse. bir sigara daha yakalım. hem daha zararlı. hem daha ulaşılabilir. hem daha hissedilebilir. hem daha yakın. hem daha anlamsız. 

zan

kalabalık olmayan zamanlarda sokağa çıkmaktan korkardım. sonra büyüdük. benimle birlikte on milyonlarca insanla birlikte. istediğimiz vakitlerde sokağa çıkabilir hale geldik. sonra çok sevdim. kalabalık olmayan zamanlarda sokağa çıkmayı. gecenin bir vakti. sabahın körü. kimsesiz karanlıkların kalabalıklaşmasını seyrettim. kimi zaman dahil de oldum. gün doğumları karşıladım. sakinliği günün telaşına uğurladım. daha az korkmaya başladım. çünkü korkuya yer kalmadı ruhumda. çok üzüldüm. çok sevindim. ve birtakım başka şeyler. bütün alanı kapladı. belki de tekrardan. kalabalık olmayan zamanlarda sokağa çıkmaktan korkmak istedim. başaramadım. 

dördü kırk geçe çıktım evden. doğuya doğru yürüdüm. yürüdüm. kendi imkanlarım ölçüsünde. güneşi daha erken görme isteğine engel olamadım. bazen karanlığa duyulan nefret. doğuya sürükler. daha da doğuya hatta. bütün ömür boyunca tek bir ışınlanma hakkı olsa. bir karanlıktan herhangi aydınlığa ulaşmak için feda etmeyi göze aldırabilecek kadar nefret. ve uzun süre sonra nefreti hissetmek. sevmemekte kalmalı her şey. en kötü ihtimalde. nefret dediğin karanlık. karanlığın yol açtığı nefret. hissetmemek. 

beş buçuğa doğru ortalığın yeterince aydınlandığına ikna oldum. en yakınımdaki kaldırım taşına oturdum. bir sigara sardım. aniden ışığa maruz kalan gözlerime dumanın şokunu da ekledim. bir miktar ağladım. en son ne zaman gözyaşları içerisinde bir günü karşıladım ki diyerek. bu durumu o kadar da umursamadım. kalktım yoluma devam ettim. 

beşi kırktan fazla geçerken. bir nehir kenarına medeniyetten sonra ulaştım. bir sandalyeye oturdum. bir sigara daha sardım. kibritimi çaktım. daha tütüne değmeden ateş. kalabalık olmayan zamanlarda sokağa çıkmaktan korktuğumu hatırladım. belli belirsiz gülümsedim. sigaramı yaktım. telefonumu aldım. nefret ettiğimi de o zaman anladım.